Me hadde snart vert ei veka på tur, og denne dagen skulle me få vere litt sosiale igjen! Eg har lenge hatt kontakt med denne dama,  heilt sidan eg sto over for valget om eg skulle gå for ein samojed eller ikkje! Ei som alltid har vert ein inspirasjon og ein glede og følga på vegen er http://jillremme.blogspot.com ! Ei turglad jente frå sunnmøre, med masse kunnskap og nydelige bilder! I dag skulle me møte ho, og hunden hennar Nansen! Me reiste frå Runde, og eg kjente allerede då at det kribla i magen. Orion, hadde begynt å bli mann, og prøvde stadig å vise seg frå ei tøff side blandt andre hannhunder! Nansen var jo også ein hann, så korleis skulle det gå? Eg hadde jo også berre skrevet med jill før, så korleis ville det gå å møte ho på ordentlig? Klumpen i magen vokste og vokste! Eg er jo egentlig ei sjenert jente som liker trygge rammer! Tankane svirra rundt, ville orion ødlegge, ville det bli pinglig stille, kom ho til å like meg! Inntrykket over melding var jo veldig bra, så dette kom til å gå bra, sa eg til meg sjølv.

Meldinga tikka inn frå Jill, om 10 min så er eg der! Me sto å venta spent ved bilen vår! Plutselig ser eg ein kvit bil komme med ei solstråle bak rattet, som vinka så fint! No skjer det! Ho kom ut av bilen, og både eg og jentungen fekk ein god velkomstklem, og ho var nett som forventa! Orion er veldig menneskekjær, og han var overlykkelig av å få gi ho ein stor smask på kinnet! Me var så heldig å skulle få lov å vere med ho på hytta, så me reiste avgåde i kvar vår bil. Vel framme på hytto, vart klumpen så stor at det vart skikkelig ubehagelig! No hadde jo det gått fint å møte Jill, men no var det Nansen igjen. Eg sa til Jill at eg håper virkelig at det går fint, og Jill var ganske sikker på at det skulle ordne seg! Fyrst gikk eg å helste på Nansen uten Orion! Ein stor og nydelig samojed, som også var glad i å smaska i fjeset! Både eg og jentungen fekk ein god og varm velkomst av han.

Så var det Orion! Eg gikk å henta han, og gikk mot Nansen! Dei såg på kvarandre og Orion kvein, han ville bort til han så fort så mulig! Me nærma oss, eg konsentrerte meg om å ikkje stresse, for det merker jo hundane. Han laga ein liten brummelyd, men Jill støtta meg og sa, «gå bort, det går heilt fint»! Og jammen så hadde ho rett! Dei prata litt «høglytt» , men så fann dei ut kven som var sjefen. Orion gjor som han alltid gjorde når han var kvalp, la seg på rygg! Å eg letta ti kilo! Kunne ikkje få sagt det nok, kor glad eg var for at dei gikk så fint sammen! Dei fekk kvar sin godbit av Jill, og drakk vatn frå samme skål. Endelig kunne eg puste ut!

Me fekk ein liten omvisning på hytta til Jill, som var utrulig flott! Jill var også et fantastisk menneskje med ein gjestfrihet frå ein anna verden! Me fekk ein deilig dusj, fekk vaska kle, deilige jordbær og til og med hadde ho ordna med ein leikekamerat til jento mi! Skravla gikk i et sett på både meg og Jill, det var langt ifrå noko pinlig stillhet! Me hadde like interesser, og eg følte eg hadde kjent ho ei stund allerede!

Litt seinare på dag, skulle me gå på fjelltur. Jill og eg, ungane og hundane, skulle komme oss på toppen av Frostatind!  Hundane sprang fint ilag, ungane storkosa seg langs stien, og eg nytte turen sammen med heile gjengen. Eg følte meg heldig som fekk lov å oppleve det!

Vel nede igjen på hytta vart det fyrt i grillen og me nytte ein nydelig middag sammen før tobeinte og firbeinte tok kvelden. Heldige som me var vart det feriens fyrste innendørs overnatting på ferien! Eg la meg ned, og tenkte på kor godt det er å møte likesinna menneskjer!

Jill, tusen takk for gjestfriheten og vennskapet! Eg ser fram til nye eventyr sammen med deg og Nansen ❤